Wanneer ’s werelds industriële sectoren, van kolen tot gas, staal of industriële landbouw, zouden betalen voor het natuurlijk kapitaal en de grondstoffen die zij gebruiken, zou geen enkele industrie winstgevend zijn. Met deze opvallende kop kwam het invloedrijke Amerikaanse blog Grist deze week. Deze nieuwe realiteit is het gevolg van de kosten die wel gemaakt worden in een productieproces, maar waar geen prijskaartje aan hangt. Neem vervuiling van oppervlaktewater door een fabriek; we weten dat dit geld kost (opruimen vervuiling, ziektekosten, verlies van diersoorten of biodiversiteit), maar deze kosten worden niet verhaald op de vervuiler. Ze worden nu afgewenteld op de samenleving, zowel de belastingbetaler als de toekomstige generaties. Het wel laten betalen door de veroorzaker zou betekenen dat geen enkele industrie winstgevend zou zijn. Dit zet het idee van economische groei en efficiëntie op zijn kop. Zoals Paul Hawken, milieuactivist, zegt: we stelen de toekomst, verkopen het in het heden, en noemen het Bruto Nationaal Product.

‘We stelen de toekomst, verkopen het in het heden, en noemen het Bruto Nationaal Product.’