Al sinds de zestiger jaren maken bepaalde groepen mensen zich druk om de vernietigende effecten van ons gedrag op de aarde. Die geluiden drongen langzaam door tot de reguliere politiek via de milieupartijen. Zo veroverde de aarde langzaam een stem in de politieke besluitvorming. In de markteconomie werd dat geluid pas veel later gehoord. Voor de markt is de aarde vooral een onuitputtelijke bron die geëxploiteerd kan worden. Zolang de belasting van de aarde geen integraal onderdeel is van de beprijzing van goederen, zal ze haar invloed in de economische arena moeten delen met andere economische belangen. Daarom zijn ecoprijzen onontbeerlijk aldus de Duitse filosoof Peter Sloterdijk. Dankzij ecoprijzen krijgt de aarde een autonome stem in de economische besluitvorming.

‘Dankzij ecoprijzen krijgt de aarde een autonome stem in de economische besluitvorming.’